Het einde van de Islamitische Staat? Voor de eerder delen: klik even op "Inhoud".
Tegenwicht |
|
Ook de val van dit laatste bolwerk laat zich beter in beeld, uit NRC 13 februari 2019 dan in woord zien: vele duizenden vluchtelingen. Baghouz is in maart 2019 ingenomen door SDF, de Syrische Democratische Strijdkrachten, een coalitie van Koerdische en Arabische rebellen, gesteund door de VS. Een zware strijd; de IS strijders waren letterlijk ondergronds gegaan: in een stelsel van tunnels en bunkers. De SDF trof nog iets aan: massagraven van Yezidi vrouwen, in feitde de slaven van de IS heersers en strijders. Ook de vlucht van duizenden burgers (en strijders, maar vooral vrouwen en kinderen) was zwaar. De tocht ging naar kamp Al-Hol, 300 kilometer verderop, met onderweg het gevaar van landmijnen. Kamp Al-Hol was niet gebouwd op zoveel mensen. Het werden er 50.000, van wie tweederde baby's, aldus andermaal NRC, nu op 4 september 2019. Hier komen we verderop terug; we kijken nu eerst naar de IS zelf. De kalif Al-Baghdadi is in oktober 2019 door de (VS) inlichtingendiensten gevonden in Idlib, Syrië. Hij was gevlucht in een doodlopende tunnel. Achtervolgd door VS commando's, voorzien van honden, gezichtsherkenning en zelfs een DNA-tester, liet hij zijn bomvest zelf ontploffen, daarmee twee van zijn vrouwen (meervoud) en drie van zijn jonge kinderen in de dood meenemend. (Bron: andermaal NRC, nu van 28 en 29 oktober 2019, o.a. Gert Van Langendonck). Nu moet achter de volgende zinnen een vraagteken staan: Was dit de eindstrijd? Was dit het einde van de Islamitische staat? Van de IS is weliswaar de hoofdstad Raqqa en het laatste bolwerk Bahhouz ingenomen, maar de IS zelf is niet overwonnen of verdwenen. De IS heeft zich wereldwijd verspreid. Naar de moskeeën om te bidden? Nee, om aanslagen te plegen, meerdere per dag, op 'de ongelovigen' - lees: Het Westen ('De Kruisvaders', ook vaak 'Rome' genoemd), de sji'ieten, alavieten, Yezidi's. De strijders hebben zich onzichtbaar vermengd met de bevolking en de vluchtelingen; zo zijn ze zowel 'ondergronds' als letterlijk ondergronds gegaan. Overal ter wereld duiken ze op, nu als guerilla strijders. De ideologie is niet verdwenen. Deze baseert zich op 'de pure islam', zoals die door de Profeet en de eerste vier kalifen werd vorm gegeven: geen baard afscheren, niet stemmen bij verkiezingen, geen sji'iet of alaviet zijn, de Messias spoedig verwachten in Dabiq, de eindstrijd verwachten en winnen, dan wel voordien al martelaar te mogen zijn, de zonden vergeven en het paradijs betreden. Ook de niet-religieuze motieven zijn niet verdwenen: zich vernederd voelen, ongewenst voelen, geen perspectief zien, het machtsvacuum in Syri(ë en Irak) en - meer verborgen - de hang naar heldendom en spannende avonturen, dan wel naar een goed geleide 'vreedzame' paradijselijk kalifaat. Het zijn gemotiveerde, geradicaliseerde en vaak ook hoog opgeleide jonge mannen. Al enkele uren na de dood van kalif Al-Baghdadi is er een opvolger benoemd: Amir Mohammed Abdul Rahman al-Mawli al-Salbi ('Veldheer De Gezegende dienaar van De Hoogste en De Genadige, afkomstig uit Hawili, Salbi), alias Abdu Ibrahim al-Hashi al Quraishi ('Zoon van Abraham uit Hashi, Quraish'), alias Hajji Abdallah ('Bedevaartganger en Dienaar van de Allerhoogste'), een Iraakse Turkmeen, een der oprichters van de IS, ideoloog van de IS. Met zo'n naam heb je bijna geen kalifaat meer nodig; wel een penningmeester die het verborgen gestolen goud weet te vinden en een minister van oorlog die de geheime wapenvoorraden weet te vinden. Hij was ook de leider van het doden van de Yezidi mannen en het tot slaaf maken van de Yezidi vrouwen en kinderen, zijnde 'vijanden van de islam', die 'dus' behandeld werden zoals dit in de tijd van de eerste vier kaliefen - en elders toen - normaal was. Bronnen: Eens even de kranten bijlezen Trouw 9 maart 2019: 'Dit zijn mensen die nog geloven in het kalifaat' Nederlandse fotograaf legt de IS-uittocht uit Baghouz vast: ‘Dit zijn mensen die nog geloven in het kalifaat’ Fotograaf Eddy van Wessel legt de uittocht uit Baghouz, het laatste bolwerk van Islamitische Staat, vast. - Eddy van Wessel en Pieternel Gruppen, Trouw, 9 maart 2019. [...] Tienduizenden mensen zag hij afgelopen dagen massaal vertrekken uit het Oost-Syrische Baghouz. En waarschijnlijk zitten er nog duizenden mensen in het laatste stukje kalifaat van terreurgroep IS. Na elk bombardement ziet Van Wessel slierten mensen de woestijn in lopen. [... ...] “Sommigen zijn meer dood dan levend [...] Ze hebben in kuilen onder de grond geleefd om zichzelf tegen de bommen te beschermen. De kinderen zijn heel mager. In Baghouz is er geen medische hulp meer, voedsel is schaars of veel te duur. Ik ving bijvoorbeeld op dat een kilo suiker nu zo’n 70 dollar kost.” Hoe later de mensen zijn vertrokken, hoe grimmiger en bozer ze overkomen, merkt Van Wessel. [...] “Nu komen er mensen die echt tot de harde kern van IS behoren, onder hen ook veel buitenlanders. Dit zijn mensen die tot het einde wilden blijven, geen spijt lijken te hebben en nog geloven in het kalifaat. Dat merk je aan alle kanten. Toen ik net een groep vrouwen en kinderen wilde fotograferen schreeuwden ze boos ‘Allah Akbar’ naar mij. En wie met de pers wil praten, wordt door de rest van de groep afgestraft.” Bewijs dat tegen hen gebruikt zou kunnen worden, proberen de vertrekkers te vernietigen. “De vlakte ligt vol met weggegooide vernielde telefoons en videocamera’s.” [...] Vooralsnog worden degenen die Baghouz hebben verlaten opgevangen door de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF), gesteund door Amerikaanse troepen. SDF heeft vrachtwagens ingezet die de mensen ophalen tussen de frontlinies, waarin ze beschermd kunnen worden tegen IS. “De kans bestaat dat IS wil schieten op eigen mensen die vertrekken. Ik zie nu zo’n vijftien vrachtwagens voorbij rijden, met in elk minimaal honderd mensen.” Ze worden uitgebreid gecontroleerd, geregistreerd en vervolgens naar kampen gebracht. [...] NRC 26 maart 2019: In het kamp voor IS-families is de sfeer grimmig De nood is hoog in het Syrische kamp Al-Hol, verontrustend veel kinderen sterven. Radicale bewoners leggen anderen hun wil op. Jannie Schipper, NRC 25 maart 2019 Rijen witte tenten, vrouwen in zwarte gewaden en kinderen, veel kinderen. [...] Met meer dan 74.000 mensen barst het kamp uit zijn voegen. Een groot deel van de bewoners zijn vrouwen en kinderen van strijders van Islamitische Staat. „De sfeer wordt steeds gespannener”, zegt [Tineke] Ceelen [directeur van Stichting Vluchteling]. „Personeel gaat zich steeds bedekter kleden. Als ze in de ogen van de radicale bewoonsters niet fatsoenlijk gekleed gaan, krijgen ze beledigingen en zelfs bedreigingen te horen.” [...] Veel hulpverleners gaan voor hun veiligheid alleen per auto door het kamp. „Als mensen wel met de ‘ongelovigen’ praten, worden ze daar door sommige bewoonsters op hardhandige wijze op aangesproken.” Vorige week donderdag ging een groep IS-vrouwen de kampbewaking te lijf [... ... ...]. Afgelopen weekend verklaarden de door de VS gesteunde Koerdisch-Arabische milities van de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF) de eindstrijd tegen IS bij het dorp Baghouz beëindigd. Ook in de laatste dagen van de strijd stonden er nog eindeloze rijen ondervoede en gewonde mensen in de woestijn te wachten voordat ze in open vrachtwagens werden geladen om de urenlange tocht naar het noorden te maken. Militairen en analisten hebben erop gewezen dat het toestaan van overgave een bewuste beslissing was van het IS-leiderschap. Daarnaast bleef de groep tot het laatste stadium strak georganiseerd. Dat zou kunnen betekenen dat IS, dat ook al ‘slapende cellen’ in Irak en Syrië heeft gevestigd, de opvangkampen wil gebruiken om zich te hergroeperen en de ondergrondse terreurstrijd te hervatten. Zeker 138 mensen, vooral kinderen, zijn onderweg naar of kort na aankomst in het kamp overleden. De meeste sterfgevallen zijn veroorzaakt door uitdroging en ondervoeding. Ook longontsteking komt veel voor. Bovendien missen sommige kinderen ledematen [...]. „Veel kinderen zijn psychologisch beschadigd.” Abdel Karim Omar, voorzitter van de commissie buitenlandse zaken van het zelfbestuur in noord-Syrië, waarschuwde zondag tegenover persbureau AFP dat duizenden kinderen zijn grootgebracht volgens de ideologie van IS. „Als deze kinderen niet heropgevoed worden en gereïntegreerd in hun oorspronkelijke samenleving, zijn ze potentiële terroristen van de toekomst”, aldus Omar. „De blik die al die kinderen in de ogen hebben, daar word je bang van”, zegt Ceelen. „Getraumatiseerd, verwilderd, bang.” In een apart gedeelte van het kamp zitten zo’n 6.500 internationale vrouwen en kinderen van IS-strijders, onder wie een onbekend aantal Nederlanders. Ceelen is fel over de terughoudendheid om kinderen van IS-strijders terug te halen naar Nederland. „Als je ze snel terughaalt, kun je ze nog behandelen. Hoe langer ze daar zitten, hoe groter de kans dat dit misgaat en dat je je eigen nieuwe terroristen creëert.” De Yezidi's verdienen nog wel even onze aandacht. Op 3 augustus 2014 werd hun leefgebied Sinjar veroverd door de IA. De Yezidi's hebben een pre-islamitisch geloof en zijn 'dus' 'ongelovigen' 'dus' ... werden de mannen vermoord en in massagraven gedumpt. Er werden 6470 vrouwen en kinderen ontvoerd. Duizenden meisjes zijn ontsnapt, kwamen in kampen terecht of bleven vermist. In Baghouz zijn opnieuw massagraven gevonden, nu van onthoofd Yezidi vrouwen. Wie kon vluchten, kwam in kamp Al-Hol terecht. Niet dat ze daar welkom waren, al zeker de kinderen niet. De mannen beslisten dat devrouwen hun kinderen maar moesten afstaan en vergeten - wat geen moeder natuurlijk kan. De kinderen kwamen in weeshuizen terecht. Een groot probleem was dat de vrouwen en hun kinderen veelal ook niet meer welkom waren in de Yezidi gemeenschappen. De Yezidi's zijn als gemeenschap conservatief, gesloten en verdeeld. Gemengde huwelijke accepteert men er niet, evenmin als adoptie van niet-Yezidi kinderen. De weigering werd bekrachtigd door de Hoge Religieuze Raad. Deze bepaalde uiteindelijk dat de welkom geheten mochten worden, maar niet hun kinderen, dei zij dus moesten verstoten. Bovendien zegt de Iraakse wet dat kinderen van onbekende of van moslim vaders automatisch ook moslim zijn. Het zal ons niet verbazen dat er veel zelfmoorden zijn onder deze Yezidi vrouwen. In Europa waren Duitsland en Frankrijk bereid Yezidi's op te nemen. In Nederland, ontbreekt de politieke wil om deze vrouwen op te vangen. Overige bronnen: Veel mannen zijn gedood, naar elders gevlucht of gevangen. Al-Hol is vooral een kamp voor vrouwen en kinderen. Het kamp is overvol. De kinderen spelen de hele dag oorlogje. De Syrische en Iraakse kinderen worden nog wel opgevangen door de Koerden, de buitenlandse kinderen niet. Voor de Koerden zijn de 12 tot 15 jarigen de probleemgroep: geindoctrineerd. De buitenladse kinderen zijn veel jonger. Veel vrouwen in het kamp koesteren nog het IS gedachtengoed. Wie terug wil naar Nederland, moet zich in Turkije of Irak melden bij het Nederlandse consulaat. Hoe kom je daar? Dezelfde Gert Van Langendock, nu in NRC 2 oktober 2019: Koerden verliezen grip op IS-vrouwen in kamp Al-Hol [... ... ...] Al-Hol is een gesloten kamp waar bijna 70.000 vrouwen en kinderen verblijven die eerder dit jaar zijn gevlucht uit Baghouz, het laatste bolwerk van IS in Syrië. De overgrote meerderheid zijn Syriërs of Irakezen, maar in de zogenaamde ‘Annex’ zitten meer dan tienduizend buitenlandse vrouwen en kinderen. [Van de andere vrouwen moeten zij] de IS-voorschriften naleven. [...] Volgens Koerdische media waren de kampbewakers erachter gekomen dat een groepje vrouwen een rechtbank had opgericht in een van de tenten waar vrouwen berecht zouden worden die de voorschriften van IS niet naleven. Bij aankomst werden de bewakers onder vuur genomen door de IS-vrouwen. Bij het vuurgevecht van een kwartier dat volgde, werd één vrouw gedood en raakten zeven anderen gewond. Een vijftigtal vrouwen werd gearresteerd. [... ... ...] Tegelijk zijn er steeds meer aanwijzingen dat de meest extremistische vrouwen in Al-Hol een terreurbewind voeren tegen vrouwen die zich aan de regels van IS willen onttrekken. Koerdische media melden eveneens dat deze week het lichaam van een vrouw is aangetroffen tussen het afval. Het vermoeden is dat zij gedood werd door andere IS-vrouwen. In juli werd al een zwangere Indonesische vrouw doodgeslagen door andere vrouwen in het kamp. Mustafa Bali, de woordvoerder van de SDF, de voornamelijk Koerdische militie die Noordoost-Syrië controleert, waarschuwde maandag op Twitter dat de situatie uit de hand dreigt te lopen. Dat is een verwijt aan de Europese landen die hun onderdanen in Al-Hol en andere kampen niet willen repatriëren. Nederland heeft in juni wel twee Nederlandse weeskinderen laten ophalen door Frankrijk, maar het kabinet blijft gekant tegen het actief ophalen van de Syriëgangers en hun kinderen. De kinderen van hetkalifaat. Zij steken niet één vinger op om te vragen "Juf, mag ik iets vragen?" maar om te getuigen dat er maar één God is. Dit staat ook op de vlag boven hen: "Er is geen God dan Allah en Mohammed is zijn profeet": de islamtitsiche geloofsbelijdenis. Rechts een jongen van zeven jaar met hetzelfde gebaar, later bevrijd uit het kalifaat doordat zijn oom hem vrij kocht met zijn zusje - de laatste voor de helft van het losgeld voor de jongen. Wij schreven eerder over de kinderen in het kalifaat: Intussen zijn er meer verhalen hierover beschikbaar gekomen, door vluchtelingen, vrijgekochten, maar vooral ook door de propagandavideo's van de IS zelf. Om even te repeteren: de meisjes werden verkocht als (seks-)slavin, de jongens werden opgeleid tot strijder. Zij vertellen:
Na het afvoeren van de Yezidi's zijn honderden kinderen zo getraind. Wie ongeschikt bleek of werd, door ziekte of verwondingen, werd verkocht als huisslaaf. De geschikten werden massaal ingezet in de strijd, veelal in de voorste linies, als een soort schild voor de strijders daarachter. Dit gebeurde eens te meer toen het kalifaat was aangevallen en het aantal volwassen strijders terugliep van 60.000 naar 15.000 Eenmaal bevrijd, kwamen zij in een kamp terecht, althans de ongevaarlijk geachte jongsten venn hen. Wie gevaarlijk werd geacht, verdween in een jeugdgevangenis. Al deze jongeren hadden zware trauma's, dus het Post Traumatisch Stress Syndroom, met alle symptomen van dien: angst, agressie, de meegenomen indoctrinatie. Psychologische hulp is er vrijwel niet; dit type hulp wordt zelfs geschuwd in deze streken, men schaamt zich er voor. Intussen zitten de moeders er maar mee opgescheept. Ze mogen al blij zijn als hun kinderen haar nog herkennen, hen gaan vertrouwen en zich weer willen ontwikkelen - als er al scholen zijn ...
Hiernaast Nawzed, acht jaar, geobsedeerd door messen en pistolen; hij onthoofdde al een kip. Zijn moeder: "De keukenmessen moest ik verstoppen, anders pakt hij ze." Laatste had hij toch een keukenmes te pakken. Nawzet: "Ik ga mijn ooms hoofd afsnijden. Ik ben groot genoeg om iemand te vermoorden, vooral mijn oom, want dat is toch maar een ongelovige."
Met dank aan de bronnen, voor zover nog niet hierboven genoemd: Al in november 2017: "Zorgen over kinderen van het kalifaat" (Kristel van Teeffelen, Trouw 23 november 2017): Zeker tachtig Nederlandse kinderen, of meer, die we nog niet kennen. leven in het kalifaat en zijn of worden nogb geïndoctrineerd. Deze kijnderen lopen grote risico's, aldus hoogleraar kinderrechten Ton Liefaard, UNICEF, Defence for Chrildren, maar Nederland is niet van plan hen terug te halen. Juni 2018: "Jihad-kinderen ziek en ondervoed" (Wendelmoet Boersema, Trouw 30 juni 2018). Tenminste 145 kinderen in het strijdgebied en nog eens dertig in de opvangkampen van de Koerden; merendeels jonge kinderen. Er is voedsel- en watergebrek, er is tyfus en difterie, er zijn wekelijks sterfgevallen. De Raad voor de kinderbescherming: de meeste van hen zijn ziek en ondervoed. De Raad maakte een terugkeerplan, er staat een heel team voor hen klaar dat merdere talen beheerst, maar vooral VVD en CDA weigeren dit, fel bekritiseerd door de Kinderombusman. De Raad voor Kinderbescherming heeft echter enkel bevoegdheden in Nederland. Het Kinderrechtenverdrag biedt maar geen of beperkte mogelijkheden, al ziet de Kinderombudman wel mogelijkheden in de verplichting van de staat om de kinderen uit een onveilige situatie te halen als de ouders dit niet (kunnen) doen. De rechter legde de Nederlandse Staat in een bepaald geval een inspanningsverplichting op. De minister van Justitie echter legde dit naast zich neer omdat het daar "te onveilig is" (ondanks het feit dat de Koerden en de VS hun hulp aanboden) en "omdat het nu eenmaal de keuze van de ouders is om de kinderen naar Syr#235; te brengen en daar op te voeden." (Kristel van Teeffelen, Haal kinderen terug uit Syrië, zegt Kinderombudsman, Trouw 19 april 2018) Intussen zitten de Koerden in hun maag mket minstens 800 buitenlandse IS vrouwen en kinderen. Juni 2019: "Bijna alle kinderen zijn hier ondervoed"(Hans-Jaap Melissen, Trouw 15 juni 2019). Dit gaat over kamp Al-Hol (70.000 mensen) en het kamp Ain-Issa (13.700 mensen). Journalisten zijn er niet welkom, wel konden een professor en een kinderarts uit België komen kijken en konden het Koerdische Rode Kruis, Artsen zonder Grenzen en Unicef er werken. De eerstgenoemden rapporteren ondervoeding, chronische diarree en gebrek aan vitamines en eiwitten. Indonesië, Rusland, Tjetsenië, Ingoesjetië en Dagestan halen hun landgenoten terug; Frankrijk en Belië in mindere mate - en Nederland minimaal: alleen enkele wezen. Wie naar nederland terug wil keren, moet zich melden bij het Nederlandse consulaat in Irak of Turkije - hoe komen die mensen daar? Wie Nederland dan wel weten te bereiken, worden de moeders vastgezet en berecht en de kinderen ergens ondergebracht, bij voorkeur bij familie. Als de kinderen los van de moeder worden opgehaald, worden ze gescheiden van de moeder. Ook als ze aankomen worden moeder en kind gescheiden. Twee psychiaters verzetten zich hiertegen: In Nederland was en is hier veel discussie over: hoe doe je dat? De resultaten vallen namelijk tegen. De Deense stad Aarhus gefet ons het goede voorbeeld: De jongeren krijgen een huis, opleiding en werk. Dit werkt curatief en preventief. Schoolagenten spreken er over, spijbelars worden opgezocht en men gaat met hen in gesprek. Artsen, psycholgen, geestelijke leiders en netwerken van mentoren werken met hen. Dus niet: iemand uitsluiten door hem of haar gevangen te zetten, maar juist insluiten in de gemeenschap op een eigen plek, aldus Petra Sjouwerman, Aarhus, in Trouw 21 februari 2015. Wie ook nodig zijn, zijn theologen en imams, om de eenzijdige en te letterlijk genomen uitspraken in de Qur'an en de woorden van de Profeet te corrigeren. Tegenwicht schreef hierover al eerder: in Twee groepen mensen mogen nog speciaal vermeld worden: de leraren en de moeders. "Goede leraar kan radicalisering voorkomen" - Door hechte band met docent voelen jongeren zich minder snel afgewezen door de maatschappij. Hanne Obbink, Trouw 17 maart 2016. Moslimmoeders: praat met je kind
- Sheila Kamerman, NRC 15 juli 2016 Iets soortgelijks vindt plaats in het Brusselse Molenbeek met "Les Parents Concernés. Deze ouders geven ook voorlichting op de middelbare scholen (Catrien Spijkerman, Moeders van jihand-zonen weten wel beter; Trouw 7 mei 2016). De IS niet niet weg, maar verspreid. Er zijn nog steeds strijders. De ideologie is niet weg. De mensheid zit opgescheept met alsmaar meer vluchtelingen, in kampen, bij grenzen of nog zwervend. Hier moeten we iets mee doen. Regering, haal deze mensen op! Het zijn vooral vrouwen en kinderen (de meeste mannen/vaders zijn gedood of naar elders gevlucht). Kun je de volwassen vrouwen kwalijk nemen dat zij zich hierin hebben gestort, de kinderen valt niets te verwijten. Het argument dat hen hierheen terughalen gevaarlijk is faalt: als deze kinderen ergens zullen radicaliseren, is dat wel in die vluchtelingenkampen. Hier kan er aan deradicalisering gewerkt worden; op afstand kan dit niet. Biedt het internationale kinderrechtenverdrag hier geen ruimte? De universele ethiek verplicht ons er toe. Regering, haal ook deze mensen op! Er zijn heel wat meer vluchtelingen dan die in de kampen die hier besproken zijn. Aan de Syrische kant van de grens met Turkije zitten in Idlib massa's vluchtelingen die Turkije niet in mogen. De opvangkampen op de Griekse eilanden puilen uit van de vluchtelingen. Aan de Turkse kant van de grens met Griekenland liepen hele massa's vluchtelingen vast. Hiertoe schreven een hele reeks politici, organisaties, wetenschappers, kerken en gemeenten een Niet iedereen is minister of kamerlid. Wat kan de kritische burger doen? Tegenwicht geven?Ja, hoe? | |||||||||||||||
