Start Omhoog

Citaten uit

De openbaring van Katrina

Actueel  -  Arm New Orleans

Freke Vuijst, VN 10 september 2005

Een orkaan onthulde wat Amerika lang niet heeft willen zien: miljoenen verpauperde burgers die een marginaal bestaan leiden in een land van overvloed. Armoedebestrijding is al jaren geen politiek onderwerp meer.

De dag nadat Katrina over Louisiana en Mississippi raasde en de dijken in New Orleans doorbraken, werd in Washington dit nieuws bekendgemaakt: voor het vierde opeenvolgende jaar is het aantal arme Amerikanen toegenomen. Meer dan één miljoen burgers zijn in 2004 onder het bestaansminimum terechtgekomen. Daarmee is het percentage armen gestegen tot 12,7 procent van de bevolking - bijna zevenendertig miljoen mensen. 

De achtergelaten burgers van New Orleans, wier lot de wereld - en Amerika - schokte, zijn dus geen uitzondering. En hoewel armoede een zwart gezicht heeft, neemt ook onder blanken de armoede toe, concludeerde het Volkstellingsbureau dat de cijfers publiceerde.

[...]

Volgens economen is het werkelijke aantal armen dan ook veel groter - zevenenveertig miljoen - en heeft Amerika twee keer zoveel arme inwoners als Canada en drie keer zoveel als Europa. 

[...]

Arm zijn in New Orleans betekent ook dat je geen familie of vrienden hebt die je op kunnen vangen, of van wie je geld kunt lenen, dat je niet verzekerd bent voor het verlies van je eigendommen, dat je geen spaargeld hebt of creditcards, geen reserves om elders opnieuw te beginnen. 

Wat het wel betekent is dat je aangewezen bent op dezelfde overheid die al zo vreselijk heeft gefaald.

Terwijl ruim een week na Katrina de lijken uit het water worden gevist, heeft niemand een antwoord op de vraag: wat nu? 

[...]

Alfred Price, verbonden aan de universiteit van New York en expert op het gebied van sociale woningbouw, schildert een apocalyptisch toekomstbeeld. 

'De huizen in New Orleans zijn krotten die, als ze nog overeind staan nadat de stad is leeggepompt, onbewoonbaar zullen zijn,' zegt Price. 'Wat dan? Sociale woningbouw bestaat in dit land nauwelijks. Sinds Ronald Reagan is volkshuisvesting systematisch uitgehold. Volgens de conservatieve ideologie - ook Clinton heeft daar weinig aan kunnen veranderen - moet de vrije markt het
huisvestingsprobleem oplossen. Ik verwacht al vijfentwintig jaar dat dit tot een catastrofe zal leiden.'

Price schetst een toekomst van tentenkampen voor de evacués [...]

'Die kampen zullen ver van de steden liggen, ze zullen bewaakt worden door soldaten die orde moeten houden.' 

[...]

Hoe de vluchtelingen daar behandeld zullen worden - of ze vrij zullen zijn om te komen en gaan, of ze bewaakt zullen worden, of er onderwijs voor de kinderen zal zijn, klinieken voor de zieken, werk voor de volwassenen, zorgvoor de bejaarden - zal bepalend zijn voor de toekomst van de rassenrelaties in de Verenigde Staten. 

Ras is in Amerika een bijna verzwegen onderwerp. Wel was er deze zomer veel belangstelling voor racistische moorden van. veertig, vijftig jaar geleden. De veroordeling van stokoude witte mannen had iets zelfgenoegzaams, een schouderklopje voor de natie die eindelijk met haar vuile verleden afrekende. Over de absurd hoge percentages zwarte mannen achter de tralies hoor je nooit iemand. 

In het dagelijks leven wordt op een beleefde manier met 'ras' om gegaan.

Wie het waagt om in het openbaar, vooral in de media, een racistische opmerking te maken, wordt meteen ontslagen. Dit overkwam onlangs een rechtse radiopresentator na protesten van een moslimorganisatie over zijn haatdragende tirade tegen moslims. 

Hoe prettig deze onuitgesproken gedragsregels ook zijn, ze kunnen niet voorkomen dat racistische gevoelens, zij het verbloemd, soms tot uiting komen. Bijvoorbeeld: 

de beschrijving van plunderaars als 'beesten': had dat een racistisch luchtje? 

Of de nadruk in de verslaggeving op 'gewapende benden van criminele jongens': was daar iets mis mee? 

Er hébben zich gewelddadige incidenten voorgedaan in New Orleans, maar waren er overal in de stad benden die rondtrokken? 

Of waren dit geruchten die sterk werden aangedikt? 

Sprak er een soort oerangst van blanken uit voor zwarte mannen met wapens?

[...]

Toen de hip-hop superster Kanye West tijdens een benefietconcert voor de slachtoffers van Katrina van zijn script afweek en zei: 

'Ik haat het hoe de media ons afschilderen. Als je een zwarte familie ziet, dan zeggen ze: het zijn plunderaars. Zie je een blanke familie, dan is het: die waren op zoek naar eten', 

had hij een specifiek incident op het oog. 

Op dezelfde dag waren twee foto's gepubliceerd.  Beide toonden mensen wadend door het water met levensmiddelen onder de arm. Op de ene foto was een jonge zwarte man te zien met in de ene hand een grote plastic afvalzak en in de andere een pak met frisdrank.  Op de andere foto, een blanke jonge vrouw en man, de vrouw heeft levensmiddelen in haar hand.

Het waren de onderschriften die Kanye West racistisch vond.

Bij de foto van de zwarte jongen stond: hij heeft net een kruidenier geplunderd.

Onder de foto van de blanke: ze hebben brood en frisdrank gevonden in een kruidenierswinkel. 

Kanye West maakte nog een opmerking tijdens de live-uitzending:  'George Bush geeft niets om zwarte mensen.' Hij had die zin nog niet uitgesproken of de camera draaide weg. Drie uur later, toen het concert aan de westkust werd uitgezonden had NBC de kritiek op Bush er uit geknipt. 

[...]

Het wantrouwen onder zwarte Amerikanen tegen de overheid zit heel diep. Een zwarte professor die de evacuatieplannen van New Orleans had onderzocht, sprak van 'genocide'. Ze bezwoer me vervolgens om haar naam niet te gebruiken. Een jonge zwarte journaliste gebruikte bij een persconferentie hetzelfde woord.

De wonden van de slavernij en de lange periode van officieel gesanctioneerde apartheid die er op volgde, zijn nooit genezen. Zwarte Amerikanen hebben een overvloed aan voorbeelden van ongelijke behandeling. 

[...]

Waar komt de volgende Amerikaanse schande aan het litht? Camden, New Jersey, is maar een van de vele kandidaten. Het stadje van negentigduizend inwoners ligt op nog geen drie uur rijden van New York, tegenover Philadelphia, de bakermat van de Amerikaanse democratie. Camden was vorig jaar 'murder capita!' in de categorie kleine Amerikaanse steden. Zuid-Camden, de armste wijk van deze arme stad, is een verzameling uitgewoonde, dichtgespijkerde krotten waarmensen wonen in de stank van de rioolzuiveringsinstallatie en de vuilverbrander. De zwarte, bruine en blanke bevolking lijkt permanent getraumatiseerd. Vraag aan een middenklasseburger van de mooie stad Philadelphia of hij ooit in Camden is geweest en hij zal antwoorden: 'Nee, ik rij er langs als ik de brug over ga.' Zo zijn er honderden 'New Orleansen' in Amerika. Ze wachten op hun openbaring. 

Wie faalde in New Orleans? 

De overheid heeft schandelijk gefaald, daar is iedereen het wel over eens. Maar wie krijgt de schuld? Een eerste overzicht.

Het Witte Huis.

Topfunctionarissen waren met vakantie. 

Het was een 'perfect storm' die niet te voorspellen was, zegt het Witte Huis. Niet waar: er lagen studies, autoriteiten hadden gewaarschuwd, journalisten hadden er over geschreven. 

Een anonieme bron in het Witte Huis lekte dat de gouverneur van Louisiana nooit de noodtoestand had afgekondigd. Dát was de oorzaak van alle chaos. Een leugen - de officiële afkondiging van de noodtoestand door de gouverneur is op internet te vinden.

FEMA, de Federal  Emergency Management Agency

Michael Brown had geen enkele ervaring met rampen toen hij hoofd van de FEMA werd, onderdeel van het superministerie Homeland Security. Hij was ontslagen door de International Arabian Horse Association, waar hij zich met paardenshows bezighield. Hij was wél de studievriend van zijn voorganger Joe Allbaugh, die voor de Bush-campagne had gewerkt. De plaatselijke krant van New Orleans, de Times Picayune, eiste in een hoofdartikel het ontslag van het hele topkader van de FEMA .

Van elke vierdollar die FEMA aan lokale gemeenten gaf, gingen er de afgelopen jaren drie naar beveiliging tegen een terroristische aanval. 

FEMA maakte de situatie nog erger door drie door Wal-Mart gestuurde watertankers tegen te houden en de hulp af te wijzen die de gouverneur van New Mexico en de burgemeester van Chicago wilden sturen

De strijdkrachten

DeUSS Bataan had helikopters aan dek klaarstaan om mensen van de daken te plukken, Ze werden niet ingezet, omdat president Bush daar geen opdracht toe gaf - de strijdkrachten mogen niet op Amerikaans grondgebied opereren zonder uitdrukkelijk bevel van de president.

De burgemeester

Hij gaf het bevel om de stad te evacueren te laat.

Hij wist wat er zou gebeuren als de orkaan New Orleans trof. De gemeente had het vorig jaar allemaal in een simulatie voorgespeeld. Er waren geen plannen om de arme bevolking te evacueren. De gemeente had een dvd gemaakt met de boodschap: je moet zelf maar weg zien te komen. De dvd was niet gedistribueerd.

 

Start Omhoog