Citaten uit

Rotjochies van Slotervaart soms ziek maar niet zielig

Carla Rus, Trouw 25 oktober 2007

Carla Rus is psychiater en traumatoloog

Marokkaanse jongens die hele wijken terroriseren hebben vaak een fragiele innerlijke 
structuur en een kwetsbare biologische bagage. Maar daarom mogen ze nog best hard 
worden aangepakt.

Naar aanleiding van de rellen na de dood van Bilal B. zei stadsdeelvoorzitter Marcouch 
dat de helft van deze reljongeren met psychische problemen kampt. Een combinatie 
van biologische en sociale factoren kan dit verklaren. Maar er is geen reden voor een 
zachte aanpak.

Uit onderzoek van psychiater Jean-Paul Selten blijkt dat Nederlands-Marokkaanse 
jongens van de tweede en derde generatie een zeven keer zo hoge kans hebben op 
schizofrenie (hersenziekte met wanen en hallucinaties) als de autochtone bevolking. 

Hij verklaart dit fenomeen met sociale uitsluiting (door sociaal-economische 
achterstand, schoolachterstand en discriminatie) waardoor zij zich vernederd voelen. 

[... ... ...] 

Sommige jongens worden al op jonge leeftijd vooral opgevoed door ’de straat’ (door 
oudere jongens, die status willen verwerven door zelf de dienst uit te maken en lak te 
hebben aan autoriteit). Jongere jongens lopen hierdoor emotioneel gevaar en om zich 
te handhaven en identificeren zij zich met die oudere jongens.

Sommige vaders die het qua kennis van onze samenleving afleggen tegen hun zonen, 
denken in hun machteloosheid en frustratie hun zonen binnenboord te houden door 
een restrictieve, hardhandige aanpak. Dit werkt vaak contraproductief, omdat geweld 
in de opvoeding onveilig gehechte kinderen geeft.

Onveilige hechting door verwaarlozing en geweld zorgt bij het kind meestal voor een 
ernstig tekort in de ontwikkeling van zijn reflectie en inlevingsvermogen. Daardoor 
kan zo’n kind uitgroeien tot een anti-sociale persoonlijkheid. 

Dit geldt met name wanneer zij horen bij de vijf procent kinderen die van nature weinig van het stresshormoon cortisol hebben. Zij voelen minder stress wanneer zij een ander pijn doen. Bovendien hebben deze kinderen minder van het hersenhormoon serotonine, 
waardoor zij een kort lontje hebben. Deze biologische aanleg komt onder autochtonen net zo goed voor als onder allochtonen en betreft zowel jongens als meisjes. Maar meisjes richten hun agressieve impulsen eerder op zichzelf, bijvoorbeeld door zichzelf stiekem te beschadigen of een suïcidepoging te doen. Terwijl jongens agressie algauw op de omgeving richten, en de samenleving er last van heeft. 

[...] 

Rotjochies die hele wijken terroriseren hebben dus psychologisch vaak een fragiele 
innerlijke structuur door pedagogische verwaarlozing, mishandeling en sociale 
uitsluiting. Een aantal heeft bovendien een kwetsbare biologische bagage. De jongens 
ontlenen hun identiteit meer aan de straatcultuur dan aan de cultuur thuis of op 
school, waar zij zich vaak tegen afzetten. Na een incident kan deze mix letterlijk en 
figuurlijk ontvlambaar worden.