Start Omhoog

Citaten uit

'Wie duwt straks je rolstoel? Je familie en je partner!'

Eveline Brandt, Trouw 24 december 2005

Familiedwang, kerststress - hij kent de begrippen wel. Peter Cuyvers - pedagoog, voormalig medewerker van de Gezinsraad en nu directeur van Family Facts - wordt er vaak over geraadpleegd, maar heeft er niets mee.

In 1953 was het doodnormaal dat gezinnen het kerstfeest samen vierden.

[...]

Natuurlijk, erkent Cuyvers, familiebanden zijn waardevol en beklemmend tegelijk.

[...] 

Zijn stelling: familie is pure noodzaak. 

,,Doe het maar eens zonder, haal de verplichting maar eens weg. Dan realiseren mensen zich, dat de essentie van hun bestaan is weggevallen. De meeste mensen zien dat ook heel goed in. Familie wordt echter door een kleine, individualistische groep gekritiseerd door het verplichtende karakter ervan. Maar plicht is juist heel mooi. Het is de vertaling van onze enorme capaciteit tot zelfbeheersing en naastenliefde.“

Zelfontplooiing, individualisme: hij heeft schoon genoeg van die holle kreten. 

Bijna 20 procent ziet op tegen kerstfeest

'Over familie valt veel te klagen' meldt het maandblad Psychologie magazine in de editie die vlak voor kerst is verschenen. 

Het tijdschrift deed een onderzoek naar het veelbesproken verband tussen stress en Kerstmis. 400 geïnterviewden zeggen weliswaar echte familiemensen te zijn: 

85 procent brengt de kerstdagen door met familie. 

Maar 18 procent ziet daar tegen op, want 'onder de oppervlakte sluimeren allerlei problemen'. 

Kinderen, blijkt uit het onderzoek, zijn minder positief over de band met hun ouders dan andersom. Vaders worden vaak te afstandelijk en te kritisch gevonden, moeders 'claimen' te veel volgens hun kinderen. Tussen moeders en zoons zijn de minste problemen (slechts vijf procent van de zoons heeft een slechte band met de moeder; bij de dochters is dat het dubbele). En, niet verrassend: schoonouders scoren slechter dan de 'eigen' familie.

[...]

Doorgeschoten individualisten, zegt Cuyvers gruwend, vinden het al onverteerbaar om één dag in hun leven op te offeren. 

[...] 

,,De ideologie van het individualisme is de ideologie van de kleuter. Kleuters denken: ik sta centraal in deze wereld. En kinderen zeggen: ik heb geen zin om naar school te gaan. Vroeger zeiden we: dan maak je maar zin. Dat moeten we weer vaker gaan zeggen.“

De vergelijking met school is illustratief, vindt Cuyvers. 

,,Leerplicht: daar is iedereen vóór. Daarvan zeggen we: het is voor je eigen bestwil, het is goed voor je ontplooiing. Familieplicht, wat een veel minder dwingend soort plicht is, wordt daarentegen vaak slecht voor je gevonden. Terwijl familiebanden een bron zijn van onvoorwaardelijke liefde en acceptatie. Bij je ouders kun je altijd terecht. De waarde van mensen die jou niet primair beoordelen op het nut dat je voor ze hebt, is immens.“

[...]

,,Maar wie duwt straks je rolstoel? Je familie, je partner. De mensen voor wie jouw rapportcijfers of seksuele aantrekkingskracht er niet toe doen, maar die je zien zoals je werkelijk bent, en nog weten hoe je was als jongetje van vier, toen je in je broek poepte. Echte individualisten roepen dan direct, dat ze 'een hele ontwikkeling hebben doorgemaakt' en juist niet meer zo gezien willen worden. Maar dat jongetje zijn óók zij in wezen nog steeds."

 

Start Omhoog