Citaten uit

Betoverd door een rechtse raddraaier 

Max van Weezel, VN, 21 December 2002 

Ze noemden hem een 'onverholen moslimhater' en een 'smoezelig type'. Buitenlandse journalisten hadden weinig vleiende woorden voor Pim Fortuyn over. Dat de 'nieuwe politiek' Nederland vooruit zou helpen, geloofden ze al helemaal niet. En ze kregen groot gelijk.

[...] De enige uitzondering vormden rond die tijd de  glossy magazines en websites waarover de internationale gay scene beschikte. Die juichten zonder voorbehoud dat een politicus was opgestaan die de oorlog aan potenrammers van Marokkaanse afkomst had verklaard. [...] De adoratie kende soms geen grenzen. De Gay International Press riep Fortuyn uit tot de 'jezus van onze tijd'. Bijval kreeg de Rotterdamme rook uit de hoek van conservatieve columnisten.

Ter linkerzijde probeerde Ida Domijanni van het Italiaanse dagblad Il Manifesto het gedachtengoed van Pim Fortuyn te doorgronden. De auteur meende dat de dwarsligger in wezen Hollandser dan Hollands was. Hij stond ahter het recht een jointje te roken, naar de hoeren et gaan, te trouwen met iemand van hetzelfde geslacht en euthanasie te plegen. Gebruiken en zeden die door conservatieve moslims werden aangevochten. 

'We moeten verdraagzaam zijn, maar niet tegenover een onverdraagzaam geloof als de islam', constateerde het marxistische blad. [...]

Hollands Polit-Star (Der Spiegel) was ook wel een vat vol tegenstrijdigheden. Wat te denken van een man die uit naam van de verdraagzaamheid onverdraagzaamheid tegenover de moslims predikte? [...]

Boven het artikel [in De Standaard] waarin ook Fortuyn prominent voorkwam, prijkte de kop: "Fascisme in maatpak".

Maar na het 'Kruisigt hem!' volgde [na 6 mei 2002] het 'Hosanna!' [...]

Der Spiegel, Le Monde en Die Weltwoche drukten een essay van de hand van Cees Nooteboom af. De globetrotter besteedde veel aandacht aan het gegeven dat ook de voorlieden van de immigrantengemeenschap in hun plechtigste kledij naar het Palazzo di Pietro waren getrokken om de overledene de laatste eer te bewijzen. 'Eén ding staat vast,' aldus Nooteboom. 'De reacties na Fortuyns dood van vele Nederlanders maar eveneens van in elk geval een deel van de allochtone bevolking kloppen niet met het beeld van een Nederlandse Raider of Le Pen, en evenmin met dat van een gewone extreem-rechtse partijleider, laat staan een racist, zoals het een deel van de buitenlandse pers heeft behaagd dat te presenteren.' [...]

Het buitenland lijkt het buitengemeen op prijs te stellen dat Nederland zich na het debacle Srebrenica, het uiteenspatten van de multiculturele droom en de moord op Fortuyn niet meer als het slimste jongetje van de klas gedraagt. 

'De Nederlandse droom ligt aan diggelen', oordeelde vanuit Manchester The Guardian.

'Nederland is niet anders, beter of slechter dan andere landen. Men heeft zich aan de Maas, Amstel en Waal alleen te lang aan de illusie overgegeven dat men beter was dan de anderen, zeker dan de moffen die men ongestraft en naar hartelust dacht te kunnen discrimineren',

klaagde Helmut Hetzel, correspondent van de Weense krant Die Presse in Den Haag.

'De Nederlanders zijn de morele superioriteit van het gidsland kwijt',

tekende Yves Desmet vergenoegd in De Morgen (zie ook zijn essay elders op pagina 42 in deze Vrij Nederland)

 Nederland durft na het rampjaar 2002 zijn opgeheven vingertje niet meer te laten zien. Hebben we het buitenland toch nog een vriendendienst bewezen.