Citaten uit

Zweverig

Peggy Nooman, Wall Street Journal, NRC 21 januari 2005

De inhuldigingstoespraak [...] van president Bush was een redevoering over de buitenlandse politiek. Onze buitenlandse politiek wordt gekenmerkt door een scheidslijn die (grof maar bruikbaar) wordt omschreven als die tussen moralisten en realisten. De moralisten zijn vervuld van een romantisch verlangen om vreemde landen democratie en gerechtigheid te brengen, de realisten handelen uit iets wat cynisme zou kunnen worden genoemd, en in het besef dat de regeringsmacht beperkt is. Voor zover dit beeld juist is, schaarde president Bush zich sterk aan de kant van de moralisten, wat geen verrassing was. Maar hij deed dit op een manier die deze Bush-aanhanger deed verlangen naar iets waarnaar ze normaal gesproken niet verlangt, namelijk nuance. 

[...] 

De toespraak van de president leek nogal hemels, van God doordrenkt. Deze president is wel verweten dat hij te veel aandacht aan godsdienstige beelden en godsdienstige gedachten schenkt, maar hij heeft die kritiek niet ter harte genomen. God werd onafgebroken aangeroepen. Het Witte Huis leek wel een zendingspost met deze toespraak. 

[...]

,,Met hernieuwde kracht - beproefd, maar niet vermoeid - staan wij klaar voor de grootste wapenfeiten in de geschiedenis van de vrijheid'', aldus Bush.

Dit is - hoe moet ik het anders zeggen? - al te dol. Het is het soort zin waarbij je je afvraagt of dit Witte Huis tijdens de voorbereiding geen last heeft gehad van `missieverdwazing', zoals ik het wel eens heb genoemd. Een gevoel dat er weinig legitieme grenzen zijn aan de wensen die opwellen uit de goedheid van hun goede hart. 

Je vraagt je af of het niet wat kalmer aan kan, of ze niet eens rustig adem kunnen halen en steviger met beide benen op de grond kunnen gaan staan. De meest aangrijpende toespraken werven onze steun voor de zaak van het mogelijke. Volmaaktheid in het leven van de mens op aarde behoort daar niet toe.

(Redacteur Peggy Noonan in de Wall Straat Journal.)