Citaten uit

  Verse bruiden & vrome bruidegoms

  Fleur Jurgens, HP – De Tijd, 30 mei 2003

  Driekwart van de Turken en Marokkanen trouwt met een partner uit het land van hun ouders.
Waarom?
‘Marokkaanse jongens en meisjes in Nederland zijn uit elkaar gegroeid.’ 

[…] Uit het recente promotieonderzoek van Erna Hooghiemstra, Trouwen over de grens, blijkt dat de meeste Turken en Marokkanen van de tweede generatie hun partner ‘van daar’ kiezen. […] Huwelijksmigranten zijn vaak laag opgeleid, spreken slecht Nederlands en hebben daardoor geringe kansen in Nederland, in tegenstelling tot hun geliefde.  

[…] De sociale druk van ouders speelt wel degelijk een belangrijke rol, zo blijkt […]. Volgens islamitische waarden gaat de gemeenschap boven het individu. “Het huwelijk is niet het begin van een individueel leven,” zegt Hooghiemstra. “Het is vooral belangrijk dat de toekomstige partner goed met de familie om kan gaan.”  

Vooral de jongens hebben een hang naar de traditie. Ze willen het gezinsleven waarin ze zijn opgegroeid, voortzetten als zij eenmaal zijn getrouwd. Daarom zoeken ze een vrouw die goed bij de ouders past en de moederrol op zich kan nemen. Die vrouw moet uiteraard moslim zijn en een smettelozer reputatie hebben.  

[…] Turkse en Marokkaanse meisjes hebben dus bij voorbaat een probleem: ze zijn te mondig. En belangrijker nog: hun reputatie is besmet. […] De reputatie van een meisje hangt samen met haar maagdelijkheid. […] “De maagdelijkheid gaat boven alles.” […] Over de ‘reputatie’ van vrouwen wordt in de Turkse en Marokkaanse gemeenschap oeverloos gespeculeerd en geroddeld […].  

De leefwerelden van Turkse en Marokkaanse jongens en meisjes lopen steeds meer uiteen, blijkt uit het onderzoek van Hooghiemstra. Marokkaanse en Turkse meisjes doen hun best op school. Het is vaak het enige wat ze hebben […]. Jongens daarentegen zijn in hun tienerjaren veel vrijer. “Ze worden vanaf hun dertiende als volwassen mannen beschouwd,” zegt Karima. Ze besteden het grootste deel van hun tijd buitenshuis, waar ze niet erg gebonden zijn aan gedragsregels.  

Herkomstgenoten in Nederland knopen geen relaties met elkaar aan om de simpele reden dat ze niet in het openbaar met elkaar om mogen gaan, vooral ter bescherming van de reputatie van meisjes, constateert Hooghiemstra. […] “Jongens en meisjes van mijn generatie zijn uit elkaar gegroeid,” zegt Karima. “Ze kunnen niet meer met elkaar communiceren”. […]