Citaten uit

Turkse secularisten zijn zélf een obstakel

Door een blokkade van de verkiezing van Gül ontnemen de secularisten Turkije de gelegenheid om de AK-partij nog verder te matigen, meent

Suat Kiniklioglu - NRC Handelsblad 3 mei 2007

De beslissing van het Turkse Constitutionele Hof om de verkiezing van een nieuwe president te blokkeren, was een ongelukkige en onnodige interventie door de machtige seculiere elite in het politieke proces van Turkije. 

Het seculiere establishment dat de krachtige steun van het leger heeft - stelt dat de verkiezing van minister Abdullah Gül van Buitenlandse Zaken [...] een bedreiging zou zijn voor het secularisme dat de kern vormt van de moderne Turkse staat.

Maar gelet op de gang van zaken onder het bewind van de AK-partij in de afgelopen vijf jaar, is deze angst misplaatst. Premier Tayyip Erdogan en zijn regering hebben zich doen kennen als slimme pragmatici die bereid zijn binnen de seculiere Turkse democratie te opereren. In feite kan de populariteit van de AK-partij zelfs toegeschreven worden aan de geslaagde afstand die de AK van de islamistische partij van de Deugd heeft genomen.
Het succes en de gematigdheid van de regeringspartij zijn inmiddels een inspiratiebron voor een breed scala van gematigde moslimelites in het Midden-Oosten.

Wie van buiten Turkije de recente Turkse massabetogingen ten gunste van het secularisme als een uiting van westerse waarden beschouwt, moet eerst nog eens goed
nadenken. De meeste militante Turkse 'secularisten' staan namelijk argwanend tegenover de Turkse wens om toe te treden tot de Europese Unie, ze zijn vaak sterk anti-Amerikaans en moeten over het algemeen niet veel van de globalisering hebben.

De AK-partij heeft daarentegen een van de indrukwekkendste bijdragen aan de democratie uit de Turkse geschiedenis geleverd, en onderhandelingen over toetreding van het land tot de Europese Unie aangeknoopt.

[...]

Zoals te verwachten duiden de opiniepeilingen op sterke steun voor de AK-partij, terwijl een zwakke oppositie worstelt om de kiesdrempel van 10 procent te halen.

[...]

Wat niet tot de militante secularisten doordringt is dat de AK-partij zich uiteindelijk tot een christendemocratische partij a la de Duitse CDU zal omvormen, mits ze daartoe maar de kans krijgt.

[...]

De voornaamste reden achter de interventie van het seculiere establishment was in elk geval niet de angst dat Turkije islamitisch zou worden. De angst was dat de impuls tot democratisering, die deels voortkomt uit de hoop om tot de Europese Unie toe te treden, zijn macht zal uithollen.

[... ... ...]

De werkelijke vraag achter de crisis is dan ook wat voor soort democratie in Turkije de overhand zal krijgen - een bestuur van een seculiere elite met een autoritair tintje, of een open en transparante democratie onder islamitische democraten.