Krimp is goed tegen stress

Citaten uit

Krimp is goed tegen stress , verkeer, vervuiling en drukte

Willem van Toorn, NRC Handelsblad 4 oktober 2008

Geloof de media niet die zeggen dat de huidige crisis de samenleving naar de rand van de afgrond brengt. Nu kan iedereen genieten van de vruchten van versobering. Als er minder wordt gebouwd, houden we meer open landschap over.

Tussen de wereld van de beschaafde, redelijk ontwikkelde en krantenlezende burger en die van de moderne specialisten van het grote geld, ligt een mijnenveld van misverstanden en spraakverwarringen.

[... ...]

In de wereld van de gewone mensen zou de praatjesmaker van Fortis met hoon overladen naar huis zijn gestuurd, áls hij al niet wegens oplichterij de cel in was gegaan en zelf de schade had moeten betalen.

Twee werelden, elk met een volstrekt eigen taal, en geen tolk te vinden.

[...]

Als het werkelijk zo zou blijken te zijn dat de groei eruit is, dat we misschien wel een periode van krimp tegemoet zullen gaan, dan zou je in plaats van bevend de ramp te ondergaan ook opgelucht je zegeningen kunnen tellen.

Misschien is het wel hoog tijd voor

	een minder amechtige samenleving,
	minder consumptie van schadelijke en vernederende rommel,
	minder geraaskal over concurrentie en groei,
	minder macht voor op afstand opererende geldwolven,
	meer aandacht voor zaken die werkelijk bepalend zijn voor het dagelijks leven in Main Street - zoals je in de VS de gewone man schijnt te moeten aanduiden:
	goed onderwijs,
	een zorgstelsel dat die naam verdient,
	medische zorg die niet wordt gedicteerd door de verzekeringsmaatschappijen,
	een sober werkende overheid die zich geen marktallures aanmeet met miljarden- verslindende Betuwelijnen of metroverbindingen.

Ik hoor nu al het koor van de groeigelovigen uitroepen dat we juist moeten groeien om de publieke voorzieningen betaalbaar te houden. Maar die geven op een aantal sleutelvragen nooit antwoord:

	waarom we ondanks al de groei van de afgelopen jaren dan toch zo weinig geld over hebben voor onderwijs, kunst en zorg bijvoorbeeld.
	En waarom de markt, die ons toch alle heil zou brengen, nu ineens de zo verfoeide overheid nodig heeft om de puinhopen op te ruimen die hij heeft aangericht.

Ik denk dat we er op veel gebieden bij gebaat zouden zijn als we zouden inzien dat we misschien eens moeten ophouden met het nastreven van die nooit aflatende groei, dat er zelfs grote voordelen verbonden kunnen zijn aan een versoberingsprogramma, of tenminste een pas op de plaats om eens goed te overwegen wat voor samenleving we nu eigenlijk willen.

Met die vraag zullen we in elk geval ooit geconfronteerd worden, omdat een groei tot in het oneindige nu eenmaal niet bestaat. Dus je zou zeggen dat we er maar beter vóór die tijd over kunnen nadenken en zelf de richting van de verandering bepalen nu het nog kan.

Een aantal voordelen is evident. Krimp zal leiden tot

	minder opgewonden, stress genererende bedrijvigheid,
	minder verkeer,
	minder belasting van het milieu;
	teruglopen van de bevolking (wat in grote delen van het land al aan de orde is) zal leiden tot
	minder druk op zorg en onderwijs, dus kunnen bijdragen aan een verbetering daarvan.

Vermindering van de consumptie van het milieu zwaar belastende luxegoederen zou niet alleen een gunstig effect kunnen hebben op de moraal van opgroeiende kinderen die nu zonder het nieuwste mobieltje niet gelukkig door het leven kunnen, ze zou ook weer een bijdrage kunnen leveren aan een andere besteding van ons budget.

Paul de Beer, hoogleraar voor Arbeidsverhoudingen aan de UvA, schreef in juli 2006 in NRC Handelsblad dat het hoog tijd werd de Nederlandse burger ervan te doordringen dat

"de nieuwste flatscreen-tv een slechtere school voor zijn kinderen betekent".
"Hopelijk treedt er na Balkenende-II een kabinet aan", schreef De Beer, "dat publieke voorzieningen belangrijker vindt dan private consumptie".

[... ... ...]

Als de skyline niet van de bouwwereld is maar van ons allemaal en als het wat minder mag met de concurrentie, zou het gevolg van de krimp ook nog eens kunnen zijn dat we wat meer open landschap overhouden. Maar of de politiek de moed zal opbrengen om het eigen domein terug te nemen van de bankiers?

Zoals J.M. Coetzee schreef in Diary of a Bad Year:

"De vraag waarom het leven vergeleken zou moeten worden met een race, of waarom de nationale economieën met elkaar in een wedloop verwikkeld zouden moeten zijn in plaats van om gezondheidsredenen kameraadschappelijk samen te gaan joggen, wordt niet gesteld."