3 februari 2001
Het conservatieve moment is
gekomen; Joshua Livestro, NRC Handelsblad 3 februari 2001
Ze zijn er, maar ze zitten verspreid over verschillende centrumrechtse partijen:
conservatieven. Op deelterreinen moeten ze tot samenwerking kunnen komen, vindt
Joshua Livestro. Het conservatieve moment is aangebroken nu de gevestigde
politieke partijen te zeer in verwarring zijn om met deugdelijke oplossingen te
komen voor maatschappelijke problemen. [...]
Er heeft zich in de afgelopen vijfentwintig jaar een ware revolutie voltrokken
in het conservatieve denken in de Westerse wereld. Daar moeten conservatieven in
Nederland nu de vruchten van proberen te plukken. Getracht moet worden de nieuwe
beleidsideeën te vertalen in bruikbare voorstellen voor concrete problemen in
een Nederlandse context.
April 2001
Edmund Burke wilde niet terug naar vroeger;
Reactionaire stichting kiest verkeerd idool; Sebastiaan Valkenburg, Filosofie Magazine, april 2001
Is het terecht dat deze nieuwe conservatieven hun stichting de 'Burke-stichting'
hebben gedoopt? Frank Ankersmit, hoogleraar intellectuele en theoretische
geschiedenis in Groningen: 'Het initiatief van de Burke-stichting is zinvol en lovenswaardig, maar
niet conservatief. Het klinkt eerder reactionair. Waar die mens en mee bezig
zijn, lijkt nog het meest op een soort morele herbewapening.'
September 2002
'We moeten moderne Papoea's worden';
Paul Cliteur versus het grachtengordel- cultuurrelativisme; Rosan Hollak,
Filosofie Magazine, september 2002
Hij wil de horzel zijn in de dominante cultuur. Paul Cliteur rekent in zijn boek
Moderne Papoea's af met de 'volksziekte' van het cultuurrelativisme. Wie
niet toegeeft dat sommige culturen superieur zijn, is een moreel nihilist. En
bovenaan alle culturen staat de westerse.
21 februari 2004
Verdraagzaamheid
is geen deugd; De
Franse laïcité en de Nederlandse polder; Paul Cliteur, VN 21 februari 2004
Multiculturalisten
zingen steeds hetzelfde naïeve liedje dat nog het meeste lijkt op een
kinder-popsong van K3. Verdraagzaamheid ís geen oplossing, en religie is een
struikelblok voor integratie. Alleen in een neutrale staat – naar Frans
voorbeeld – kan een multiculturele samenleving bestaan.
April 2004
Paul Cliteur: 'De moraal dient
zich uit de godsdienst te emanciperen'; Filosofie Magazine, april
2004
Mag een ambtenaar in functie een hoofddoek dragen? Rechtsfilosoof en atheïst
Paul Cliteur betwijfelt het sterk. De overheid moet neutraal zijn, naar Frans
voorbeeld.
Negen stellingen van Cliteur en twee reacties van Jan Vorstenbosch en Huib
Pellikaan
15 juni 2004
De wording van de verdraagzaamheid;
Rob Hartmans De Groene Amsterdammer 12 juni 2004
[Er] is ook onder de tegenstanders van de multiculturele samenleving
sprake van een welhaast Babylonische spraakverwarring. Paul Cliteur en Ayaan Hirsi Ali zien de Verlichting als de hoogst
noodzakelijke oorlogsverklaring aan het obscurantisme en de intolerantie van de
religie. Volgens andere critici van de «linkse kerk» als Bart Jan Spruyt,
Andreas Kinneging en Joshua Livestro zette de Verlichting alle normen overboord
en opende zij de deur voor een «alles-moet-kunnen»-mentaliteit en daaruit
voortkomende verschrikkingen als het homohuwelijk, paaldansen en de acceptatie
van hoofddoekjes [...]. De Verlichting wordt dus zowel geprezen als aangeklaagd, en een centraal en
omstreden begrip is daarbij «tolerantie».
17 juli 2004
Het patatconservatisme; Nieuwe
conservatieven als typische kinderen van de jaren zestig; Rob Hartmans, De
Groene Amsterdammer 17 juli 2004
Nieuwe conservatieven als Livestro, Cliteur en Spruyt hebben de mond vol van een
stoer, mannelijk ideaal, maar in werkelijkheid vertegenwoordigen ze slechts een
slap soort patatconservatisme. Ze schrikken terug voor de consequenties van hun
eigen denkbeelden, en zoeken daarom hun heil in het uitventen van een imaginair
vijandbeeld. Wat betreft ruggengraat en holle leuzen zijn deze volgelingen van
Edmund Burke typische kinderen van de jaren zestig.
September 2004
Bye, bye,
liberalisme; Hoe volgens Negri en Hardt het liberalisme zijn eigen graf
graaft; Marije de Vries, Filosofie Magazine, september 2004
Sinds het einde van de Koude Oorlog zijn zelfs de meest geëngageerde mensen
grotendeels om: het liberalisme lijkt de enige politieke optie voor de westerse
wereld. Antonio Negri en Michael Hardt betogen echter dat het liberalisme, net
als ieder ander 'parasitair' politiek systeem voor haar, spoedig ten onder zal
gaan.
September 2004
'Ik spreek, net als Socrates, de mens en aan op het marktplein';
Paul Cliteurs apologie van Plato; Anton de Wit, Filosofie Magazine, september 2004
'Ik ben steeds radicaler geworden. Ik heb wat dat betreft een omgekeerde
ontwikkelingsgang als Plato doorgemaakt. Plato schreef eerst De Staat,
een erg radicaal boek, en daarna De Wetten, dat veel gematigder is. Ik
begin juist steeds meer onvolkomenheden te zien. Sommige zaken zijn zo
structureel verkeerd, dat je hard moet rammen om er doorheen te komen. Dat is
een taak die ik mijzelf gesteld heb.'
Oktober 2004
'De conservatieven van nu zijn op
revolutionaire wijze antirevolutionair'; Bart Jan Spruyt bepleit
conservatisme met een grote C; Anton de Wit, Filosofie Magazine oktober 2004
Bart Jan Spruyt, voorzitter van de conservatieve denktank Burke Stichting, mag
dan wel antirevolutionair zijn, hij loopt warm voor de conservatieve revolutie.
En neen, hij is geen wandelend anachronisme en denkt niet uitsluitend negatief
over de islam.
8 november 2004
De anti-islampartij van Geert Wilders;
Marcel ten Hooven, Trouw 8 november 2004
De nieuwe beweging van Geert Wilders heeft haar uitgangspunten duidelijk
gemaakt: moslims moeten zich aanpassen, of ophoepelen. Ideoloog Bart Jan Spruyt
gelooft in een samenleving waar de christelijke religie superieur is aan de
islam.
December 2004
In naam van de mensheid; De
revolutionaire kroonjuwelen van de Verlichting; Leon Heuts, Filsosofie
Magazine, december 2004
De 'realisten' noemen zich de erfgenamen van de Verlichting. Maar ook de
'relativisten' of multiculturalisten verwijzen naar diezelfde Verlichting. Niet
alleen voeren ze tolerantie aan als kroonjuweel van het Verlichte denken (dus
ook tolerantie ten opzichte van de islam) maar ook de waarde van scepsis en
twijfel [...].
Het is verraderlijk om de Verlichting aan te voeren als bewijsstuk voor de eigen
waarheid.
[...]
We smoren het geluid, uit angst voor confrontatie -- een strategie die met name
door relativisten wordt beoefend. Of we overschreeuwen het geluid met een luide
stem die uitsluitend overtuigd is van eigen gelijk.
29 januari 2005
Wat links kan leren van conservatieve
boegbeelden; Willem Witteveen, NRC Handelsblad 29 januari 2005
Er gaapt een kloof tussen het traditionele conservatisme en wat de
neoconservatieven voorstaan een kloof die bijvoorbeeld wordt verdoezeld door de
conservatieve Burke-stichting. De PvdA, fel gekant tegen de neocons, zou heel
wat kunnen leren van een traditioneel-conservatief als Edmund Burke. Op de dag
dat de PvdA over haar identiteit praat: drie conservatieve lessen voor
progressieven.
18 maart 2005
Terug naar de tijd toen alles heel was;
Recensie van: Bart Jan Spruyt, De toekomst van de stad; over geschiedenis en
politiek; Arnold Heumakers, NRC Handelsblad 18 maart 2005
[...] Het gaat erom de liberale democratie tegen deze
externe dreiging [het moslim extremisme] te beschermen. Allereerst is
daarvoor noodzakelijk dat een interne dreiging
wordt overwonnen: de 'nonchalance' en 'verslonzing', die het 'fort van de
Nederlandse democratie' hebben veranderd in een 'bouwval [...] met aan alle
kanten riante openingen waardoor de vijand zomaar
naar binnen kan lopen.' Spruyt schetst een alarmerend toekomstbeeld van een
islamitisch Europa en verzekert ons dat op een politieke liberalisering van de
islam niet hoeft te worden gerekend.
[...] Zijn nostalgie en weemoed berusten op een selectief geheugen.
[...] Misschien zou hij eens met minder weemoed en nostalgie naar het verleden
moeten omzien.
19 april 2005
Tegen de wind in denken; Sjoerd de Jong; NRC 19 april 2005
Kinneging geeft in zijn boek [Geografie van goed en kwqad] vooral een uitvoerig college
over de Grieks-Romeinse deugdenleer, houdt een pleidooi voor gezin en huwelijk, en biedt een inleiding in het politiek-filosofische werk van
Tocqueville. Allemaal degelijk, geduldig en helder uiteengezet, en onverstoorbaar pedagogisch opgeschreven.
[...] In Kinnegings boek wordt veel beweerd, maar opvallend weinig geargumenteerd. De menselijke natuur,
goed en kwaad, de ordening van het gezin, de inrichting van de maatschappij: de auteur weet hoe het zit, en legt het uit aan wie horen wil.
Maar eerder dan filosofische essays bevat zijn boek zo een overdaad aan just so stories: het is met de mens nu eenmaal zo,
dat... (vul zelf in). Een
confrontatie met de moderne filosofie ontbreekt bijna volledig, alsof die een smet zou werpen op het eerbiedig uitgesponnen klassieke
gedachtegoed. Dat is wel consequent, want sinds de Verlichting leven we volgens Kinneging in de duisternis. Maar zo maakt de geleerde het zich ook
wel makkelijk. Deftigheid verdraagt geen ruzie, maar zelfkritiek is ook in de beste kringen een deugd
7 mei 2005
Boekenwijsheid; Ondanks zijn
grote belezenheid overtuigt de conservatieve filosoof Andreas Kinneging niet
altijd in zijn tirades tegen de moderne tijd; Gerry van der List, Elsevier, 7
mei 2005
2 september 2005
Harde kritiek op de keuzes van Balkenende;
Bert de Vries; Lex Oomkes, Trouw 2 september 2005
In zijn gisteren gepubliceerde boek 'Overmoed en onbehagen, het
hervormingskabinet Balkenende' heeft Bert de Vries een duidelijke boodschap. Hij
is zeer ongelukkig met de keuze van 'zijn' CDA voor een neoconservatief
profiel.
3 september 2005
Het klappertjespistool van de
vergrijzing; Bert de Vries over het CDA en de neoconservatieve agenda van
premier Balkenende; Petra de Koning, NRC Handelsblad 3 september 2005
Het CDA, vindt hij, is onder leiding van Balkenende een neoconservatieve partij
geworden die ,,het ideologische zoeklicht'' niet meer richt op zwakke, kwetsbare
mensen, maar op mensen die mondig en geëmancipeerd zijn. En dat maakt hem, zegt
hij, diep ongelukkig. Niet alleen omdat hij vindt dat het CDA de partij zou
moeten zijn van gerechtigheid, solidariteit en rentmeesterschap.
5 september 2005
Spruyt is liever een paria dan een parvenu;
Edmund Burke Stichting; Yoram Stein, Trouw 5 september 2005
Bart Jan Spruyt, sinds 2002 boegbeeld van de conservatieve Edmund Burke
Stichting, vertrekt na een reorganisatie als directeur. [...]
In februari 2001 gaf Joshua Livestro, voormalig medewerker van Frits Bolkestein
en een van de oprichters van de Burke Stichting, de aftrap voor de conservatieve
opstand tegen de gevestigde intellectuele elite en hun hedonistische en
relativistische ideeën. In het NRC Handelsblad schreef hij toen dat
het ’conservatieve moment’ gekomen was.
De revolte van Pim Fortuyn in 2002 maakte dit ’conservatieve moment’ nog
duidelijker zichtbaar. Fortuyn doorbrak taboes en zorgde ervoor dat de
conservatieven vrijuit konden spreken over de noodzakelijke verdediging
van de westerse beschaving tegen interne en externe
vijanden.
14 oktober 2005
De Amerikaanse lobby ; Hoe Pfizer
en Microsoft het Nederlandse politieke klimaat op een koopje beïnvloeden;
Pieter van Os, De Groene Amsterdammer 14 oktober 2005
De scheuring binnen de neoconservatieve Edmund Burke Stichting is mede
veroorzaakt door het Amerikaanse farmaceutische concern Pfizer. Dat bedrijf
financierde de stichting met in totaal 470.000 dollar, in de hoop dat ze het
politieke klimaat in Nederland in gunstige zin zou beïnvloeden. Maar toen
directeur Bart Jan Spruyt zich verbond met de uitgetreden VVD’er Wilders
besloot Pfizer afgelopen zomer de betalingen te staken. Pfizer overweegt nu over
te stappen naar het European Independent Institute, een afsplitsing van
de Burke Stichting. Een reconstructie.
21 oktober 2005
De Burke Stichting staat paraat;
Pieter van Os en Hubert Smeets, De Groene Amsterdammer 21 oktober 2005
Eind april 2005 schreef Bart Jan Spruyt in een interne beleidsnotitie dat de
Edmund Burke Stichting zich moet voorbereiden op het moment dat «de ultieme
provocatie of een crisis het systeem doet imploderen en ongekende politieke
ruimte schept». Op dat uur U zou de Burke Stichting dan als enig geloofwaardig
alternatief «klaar» moeten staan. De toestand van Nederland volgens de «herstichte»
Edmund Burke Stichting.
