Citaten uit

Zó erg, dat moet wel waar zijn

Martine Borgdorff, Trouw, 27 januari 2004

Niet al het seksueel misbruik dat mensen zich na therapie herinneren, heeft echt plaatsgevonden, schrijft de Gezondheidsraad vandaag in haar advies 'Omstreden herinneringen'. Therapeuten en valselijk beschuldigden waarschuwen daar al langer voor. Niettemin nemen journalisten herinneringen aan seksueel misbruik vaak klakkeloos over.

Toen hij twee jaar geleden in de krant berichten las over de omstreden NCRV-documentaire 'Verborgen Moeders', ging er bij dertiger Frank Drost een luide bel rinkelen.

In de tweedelige documentaire vertelden Annemarie en Jacqueline over seksueel misbruik door hun vaders. Stelselmatige incest liep meermalen uit op zwangerschap, de vrouwen spraken over illegale abortus, kinderhandel en kindermoord. Zware beschuldigingen aan het adres van hun families, die zich in de tv-programma's niet konden verweren. In kranten uitten de aangeklaagden hun verbijstering, maar pas na twee jaar en de dreiging van een rechtszaak ging de NCRV overstag. Ten onrechte was wederhoor achterwege gelaten. De families kregen excuses en een schadevergoeding.

De naam van de maker van 'Verborgen Moeders', Thom Verheul, kwam Frank Drost bekend voor. Evenals zijn verweer op beschuldigingen van eenzijdigheid. Het was de waarheid van de vrouwen die hij wilde laten horen, zo zei Verheul. Daar paste wat hem betreft het principe van wederhoor niet in.

[...]

Vaak gaat het om incest en seksueel misbruik. Wie geloofde in het bestaan van 'hervonden herinneringen', wees erop dat de rauwe werkelijkheid het verstand vaak ver te boven gaat. Wie niet geloofde, benadrukte de schimmigheid van het geheugen en de onbetrouwbaarheid van het (onder hypnose) ophalen van traumatische gebeurtenissen. Een vruchtbare bodem voor een film over meervoudig persoonlijkheidssyndroom (MPS), een stoornis die na seksueel misbruik kan ontstaan.

[...]

 ,,Ik geloofde mijn ogen niet. Mijn zus werd gefilmd in wat ze haar zeven persoonlijkheden noemde en er werden de meest verschrikkelijke beschuldigingen aan het adres van mijn ouders gedaan. Mijn vader zou mijn zus jarenlang hebben misbruikt. Mijn moeder had haar mishandeld, vertelde ze in de film. Ook werd ze gefilmd bij de therapeut die haar verborgen herinneringen onder hypnose naar boven had gehaald. Wij wisten van niets.''

[...]

,,Halverwege de jaren tachtig was mijn zus ook onder behandeling van een hypnotherapeut. Op een van de sessies werd mijn vader geconfronteerd met de verdenking dat hij mijn zus in haar jeugd geestelijk en lichamelijk had misbruikt. Zijn wereld stortte in. Mijn ouders hebben daarna veel gesprekken met mijn zus gehad. Daarin zei ze dat ze het zelf ook niet geloofde, maar dat de therapeut ervan overtuigd was.''

[...]

Wat de journalisten nauwelijks leken te beseffen was dat het verhaal van Brigitte bovenal haar verhaal was. Beschuldigingen aan het adres van haar vader, die haar vanaf haar zesde maand zou hebben misbruikt, werden door niemand geverifieerd. Het ging immers om een levensgroot trauma, dat Brigitte onder controle hield met zeven verschillende persoonlijkheden. Alle journalisten leken ervan uit te gaan dan iemand die zo beschadigd is, wel de waarheid moest spreken. Alleen de VPRO-gids was kritisch.

,,Hoe weten we zeker dat deze Brigitte misbruikt is?'' vroeg de gids aan documentairemaker Verheul. ,,Brigitte is eraan toe zoals zij eraan toe is, doordat zij de dingen op haar manier heeft ondergaan. Of ze ze echt heeft ondergaan, weet ik niet. Het is haar waarheid'', aldus Verheul.

[...]

Dat de familie inmiddels, met bemiddeling van een therapeute, probeerde met Brigitte in gesprek te komen, maakte de NCRV niets uit. Net zomin als de geestelijke gesteldheid van het gezin Drost.

[...]

De familie is 'door een hel gegaan', zegt Drost en dat is na twaalf jaar nog altijd niet afgelopen. Dat Drost nu zelf de publiciteit zoekt, is omdat hij duidelijk wil maken hoe onzorgvuldig therapeuten en journalisten te werk gaan.

,,Mijn zus verschijnt nog steeds in allerlei publicaties en tv-programma's. Al twaalf jaar lang vertelt zij een verhaal dat niet wordt gecheckt, ze gebruikt steeds andere namen. En er komen steeds meer zaken bij. Er zou kinderporno van haar zijn gemaakt, ze zou zwanger zijn geraakt na incest. Toen de affaire-Dutroux in België speelde, zou zij ook opeens slachtoffer zijn geweest van een pornonetwerk. Het verhaal wordt steeds groter. Onlangs stond ze nog in De Telegraaf, met een foto op de plek waar ze haar drie door incest verwekte kinderen zou hebben begraven. Net als de vrouwen in 'Verborgen Moeders'.''

[...]

De NCRV wil niet op verhaal van Frank Drost ingaan. Desgevraagd laat de omroep weten 'geen aanleiding te zien om twaalf jaar na dato de discussie over 'De Ontkenning' te heropenen'.

[...]

Drost vroeg in de afgelopen jaren verschillende journalisten en programmamakers waarom de feiten rond zijn zus niet waren nagegaan. De meeste haakten af, volgens Drost omdat ze zelf ook in de luren waren gelegd en zich in hun eer als journalist aangetast voelden. Drost belde ook de redactie van De Telegraaf, waarin de meest recente publicatie over zijn zus stond.

,,Toen werd mij doodleuk gevraagd waarom ik zo zeker wist dat mijn zus loog. Had ik soms staan graven op de plek waar zij haar uit incest verwekte kinderen had begraven? Dat vind ik verbijsterend.''